მესმის ზარების რეკვა ნატანჯი,
ჩურჩულიტ ნათკვამი მოთხრობა ლამაზი,
გრძნობა რომელმაც მე არ დამინდო,
როგორღაც ვცდილობ სამოთხეს ცარვიგო...
ეს გული წყნარად, ტანჯვით მომითხრობს,
როგორ გავაქრო გძონობა გამქრალი,
ის მე მირჩევს რომ მიწა დავტოვო,
ცის კამარაზე ლოცვა დავიწყო...
ჩვენ ჯოჯოხეთი ტანჯვიტა განვლეთ,
მრავალი ცოდვა გულით ვათრიეთ,
ჩვენ როცა სიყვარულს ერთმანეთს ვფიცავდით,
თურმე ერთ სიტყვით ჩემ სიკვდილს ფიკრობდი...
ვიღაც ჩურჩულებს რომ უნდა მძულდე,
ვიღაც ფიქრობს ცოდვა შეგინდო,
ეს გძნობა ლექსებში დარჩენას ითხოვს,
ხატ დამხობილი ღმერთს სიკვდილსა ვთხოვ...